Cafer komadadır. Yanında ise karısı. Cafer'in gözleri nemli, kısık sesiyle karısına doğru bakar ve konuşmaya başlar:
- "İlk işten kovulduğum zaman yanımda idin. İflas ettiğim gün
oradaydın. Vurulduğum zaman ilk gözümü açtığımda seni gördüm. Trafik
kazası geçirdiğimde hastanede hep başucumdaydın...
Karısı takdir edilmenin mutluluğunda tabi.
- "Şimdi komadayım yine başucumdasın. Sonunda anladım ama, çok geç oldu; yahu sen ne uğursuz karısın"