Lübnan iç savaşının Arap dünyasını karıştırdığı ve bir çok endişelere sebep olduğu bir gerçektir. Çünkü Lübnan'ın dini gruplar arasında parçalanması veya en azından bir ara Hıristiyanların ileri sürdüğü gibi bir federasyon ve konfederasyon şekline dönüştürülmesi ihtimali bir çok Arap ülkesi için kendilerine de tesir etmesi bakımından korkutucu olmuştur. Fakat Lübnan iç savaşının sona ermesinden hemen bir yıl sonra Mısır Cumhurbaşkanı Enver Sedat'ın İsrail'e gitmesi ve bundan on ay sonra da İsrail ile Camp David Anlaşmaları'nı imzalaması Arap dünyasını çok daha fazla karıştıracak ve günümüze kadar gelen bir dizi yeni gelişmelerin kapısını açacaktır.

18 Ocak 1974'de Amerika'nın aracılık çabaları ile İsrail ve Mısır arasında imzalanan Sina anlaşması Amerikan diplomasisi için bir başarı olduğu kadar Mısır-Amerikan münasebetlerinin de büyük ölçüde değişmesini ve gelişmesini sağlamıştır. Hele Dışişleri Bakanı Dr. Kissinger'in 31 Mayıs 1974'de de İsrail ile Suriye arasında bir anlaşma sağlaması Amerika'nın Arap dünyasındaki nüfuzunu ve Orta Doğu politikasındaki tesirini daha da arttırmıştır.

Bu atmosferden yararlanan ve Orta Doğu'da bir barış zeminini kuvvetlendirmek isteyen Başkan Nixon 12-19 Haziran 1974 günlerinde Mısır Suudi Arabistan Suriye İsrail ve Ürdün'ü ziyaret etti. Nixon'ın Suriye ziyaretinde iki ülke 1967 savaşında kesilmiş olan diplomatik münasebetlerini tekrar tesis etmeye karar verdiler. Fakat Orta Doğu gezisinin en başarılı kısmı Mısır ziyareti oldu ve Nixon Mısırda hararetle ve büyük gösterilerle karşılandı.

14 Haziranda "Mısır ile Birleşik Amerika Arasındaki Münasebetlerin ve İşbirliğinin Prensipleri" konusunda bir de anlaşma imzalandı. Amerika ile Mısır arasındaki münasebetlerin almış olduğu bu yeni şekil ve gelişme iledir ki Mısır İsrail ile 1 Eylül 1975 anlaşmasını imzala***** Sina'dan biraz daha toprak kazanmaya muvaffak oldu. Bu da Mısır'ı kaybedilen Arap topraklarının tekrar kazanılmasında ve İsrail'in işgal ettiği topraklardan çekilmesini sağlamada Amerika'ya dayanma yoluna sevk etmiştir.

Mısır'ın bu sırada Amerika'ya ve genel olarak da Batı'ya eğilim göstermeye sevmeden sebeplerin başında karşılaştığı ekonomik meselelerin büyük tesiri olduğunda şüphe yoktur. İsrail ile yapılan savaşların yükünü kaldırmak kolay değildi. İçerdeki ekonomik sıkıntıların dışında Mısır dış borçlarını da ödemekte güçlüklerle karşılaşmaya başladı. Bundan dolayı Enver Sedat 20-29 350ubat 1975 günlerinde Suudi Arabistan Umman (Oman) Birleşik Arap Emirlikleri Bahreyn Katar ve Kuveyt'i ziyaret etti. Bu ziyaretler sırasında yapılan anlaşmalarla Suudi Arabistan Mısır'a hemen 300 milyon dolarlık Kuveyt Katar ve Birleşik Arap Emirlikleri de 400 milyon dolarlık bir yardım yapmayı kabul ettiler.

Bunun arkasından Enver Sedat 29 Mart-10 Nisan 1975'de de Batı Almanya Fransa İtalya Yugoslavya ve Avusturya'yı ziyaret etti ve Yugoslavya hariç diğer ülkelerle çeşitli ekonomik yardım anlaşmaları imza etti. Enver Sedat bu Orta Doğu ve Batı Avrupa ziyaretlerinin arkasından 26 Ekim-5 Kasım tarihleri arasında da Birleşik Amerika'yı ziyaret etti. Sedat bu ziyaretinde Amerika'dan silah almak istedi ise de Amerika herhangi bir taahhütte bulunmadı. Buna karşılık Başkan Nixon 1974 Mısır ziyaretinde vaad ettiği vechile Kongreden Mısır'a 750 milyon dolarlık ekonomik ve 250 milyon dolarlık da gıda yardımının çıkmasını sağladı.

Başkan Sedat'ın 1975 yılında yaptığı bu ziyaretler açık bir şekilde göstermekteydi ki Mısır politikası Batı'ya kaymaktaydı. O kadar ki ekonomik sebepler ağırlıklı bir rol oynasa bile Enver Sedat'ın Orta Doğuda ziyaret ettiği ülkeler esas itibariyle muhafazakar ve Batı'ya daha yatkın ülkelerdi.

Mısır politikasındaki bu değişmenin Sovyetleri hoşnut bırakmayacağını tahmin etmek zor değildi. Mısır'ın Batı'ya doğru kayması ile Mısır-Libya münasebetlerinin de bozulmaya başladığı görülmüştür. Hatta iki ülke arasında çatışmalar çıkmıştır. Bu krizde Libya ile yakın münasebetlere sahip olan Sovyet Rusya'nın ne derece parmağı olduğunu tayin etmek elbette ki güçtür.

Mısır-Libya gerginliği ve iki ülke münasebetlerindeki kriz 1975 Temmuzunda başlamış ve aralıklarla 1977 Ekimine kadar sürmüştür. 1975 Temmuzunda Mısır sınır makamları Mısır'da karışıklık çıkarmak isteyen bir takım Libyalıları yakaladı. Bu hadise iki ülke münasebetlerini o kadar gerginleştirdi ki Libya Mısır sınırlarına 400 tank sevk etti ve Mısır da buna karşılık vererek Libya sınırlarına kuvvet yığdı.

Bu gerginlik Ekim 1975 ayına kadar sürdü ise de iki taraf da daha fazla ileriye gitmedi ve münasebetlerini normale döndürdüler. Fakat 8-9 Mart 1976 günlerinde Mısır'da yüksek seviyedeki kişileri öldürmekle görevlendirilen 30 kadar Libyalı komandonun yakalanması Mısır-Libya münasebetlerini yeniden gerginleştirdi. Bunun üzerine Libya ülkesinde çalışmakta olan 22.000 kadar Mısırlıyı sınır dışı etti. Bu hadise de burada kaldı.

1977 yılında Mısır ve Libya savaş durumuna girdiler. 12 Temmuz 1977 günü dört kişilik bir sabotaj grubunun Libya'dan Mısır'a girmek isterken Mısırlılar tarafından yakalanması üzerine 14 Temmuz 1977'den itibaren Libya-Mısır sınır çatışmaları başladı. Bu çatışmalar 17 Temmuzdan itibaren iki taraf tanklarının ve uçaklarının çarpışmasına dönüştü. Gerçekte Libya ile Mısır arasında bir savaş söz konusu idi. Dolayısıyla Arap Ligi'nin ve diğer Arap ülkelerinin araya girmesi üzerine Libya topraklarına girmiş olan Mısır kuvvetlerini geri çekerek 24 Temmuzda savaşı durdurdu. Fakat iki devlet arasında münasebetlerin normale döndürülmesi ancak 1977 Ekiminde mümkün olabildi.

Mısır'da yüksek seviyedeki kişileri öldürmekle görevlendirildiği belirtilen 30 kadar Libyalı komandonun 8-9 Mart 1976'da yakalanmalarından bir kaç gün sonra Enver Sedat bir bomba patlattı. Sovyetlerle olan bağlarını birdenbire koparıverdi. Mısır'ın Amerika ile münasebetleri geliştikçe Mısır-Sovyet münasebetleri bu gelişmenin üzerinde bir ipotek teşkil etmeye başladı. Libya ile münasebetlerin gayet gergin olduğu ve Lübnan iç savaşının da gayet yoğun bulunduğu bir sırada Enver Sedat Sovyet yükünü sırtından atıverdi.

14 Mart 1977 günü Mısır'ın parlamentosu olan Halk Meclisi'nde yaptığı konuşmada 27 Mayıs 1971 tarihli ve Mısır ile Sovyet Rusya arasında "sarsılmaz dostluk" (unbreakable friendship) tesis eden "Dostluk ve İşbirliği Antlaşması"nın feshini Halk Meclisi'nden istedi. Enver Sedat bu konuşmasında 1973 savaşından sonra Sovyetlerin Mısır'a karşı alakalarını azalttığından Arap dünyasında "mihverler" yaratmak yani Arap dünyasını bölmek için çaba harcadığından Mısır'a silah ve yedek parça vermediğinden 1975 Ocak ayında Brejnev'in Mısır'a yapacağı ziyareti iptal ettiklerinden 1971 anlaşmasını canları nasıl isterse öyle tatbik ettiklerinden şikayetle bu antlaşmanın artık bir yararı kalmadığını ve dolayısıyla feshedilmesi gerektiğini söyledi.

Halk Meclisi 15 Martta yani ertesi günü aldığı bir kararla Mısır-Sovyet dostluk antlaşmasını feshetti. İş bu kadarla da kalmadı. Halk Meclisi 4 Nisanda aldığı bir kararla da Sovyet donanmasının Mısır limanlarından yararlanmasını sağlayan anlaşmayı da feshetti. Enver Sedat'ın bu tutumu Amerika'yı çok sevindirdi. Aynı ölçüde Sovyetlerin de canını sıktı. Mısır gibi Orta Doğu'nun gayet stratejik bir ülkesi ve aynı zamanda da Arap dünyasının nüfuzlu bir devleti ile münasebetleri kopmuş oluyordu. Sovyetler bu kopmanın şokunu azaltmak için 28 Nisanda Mısır'la gayet geniş çerçeveli bir ticaret anlaşması imzaladılar.

Enver Sedat şimdilik daha ileriye gitmeyi uygun bulmadı. Mayıs ayında yaptığı bir konuşmada şöyle diyordu: "Sovyetler Birliği ile kavga etmek niyetinde değiliz. Bağımsız tutumumuzun anlaşılacağı ve kabul edileceği günün geleceğini ümit ediyorum ve o zaman Sovyetlerle münasebetlerimiz sağlam bir zemine oturmuş olacaktır."350unu da belirtelim ki Sovyetlerin Mısır'dan belirli bir ölçüde uzaklaşmalarında veya Enver Sedat'ın şikayet ettiği gibi alakalarını azaltmalarında 1974'ten itibaren Sedat'ın takibe başladığı Amerika ile münasebetleri yumuşatma politikasının da büyük rolü vardır. Enver Sedat'ın bu yeni tutumu Amerika'yı bir Orta Doğu barışı konusunda daha da cesaretlendirdi ve harekete geçirdi.

1977 yılında Amerika'nın gösterdiği faaliyetler Dolayısıyla Mısır da dahil Amerika ile Ürdün Suriye Suudi Arabistan ve İsrail arasında bir çok temaslar oldu. Hatta Amerika Dışişleri Bakanı Cyrus Vance ile Sovyet Dışişleri Bakanı Gromyko arasında New York'ta 30 Eylülde yapılan görüşmeler sonunda 1 Ekim 1977'de yayınlanan bir bildiride bu taraflar birbirlerinin meşru hak ve menfaatlerini karşılıklı olarak tanımaya davet edilmiş ve Aralık ayında Cenevre'de bir konferansın toplanacağı da açıklanmıştı. Lakin bunlardan hiç bir netice çıkmadı.

1977 Mayısında İsrail'de seçimler yapılmış ve Menachem Begin liderliğindeki Likud Partisi seçimleri kazanarak yeni hükümeti kurmuştu. Bu seçimlerden sonra bilhassa Temmuz ve Ağustos aylarında Amerika'nın Time dergisi İsrail'in çeşitli vasıtalarla Arap ülkeleriyle temasa geçmeye çalıştığı ve bilhassa mutedil Arap ülkeleri olan Ürdün Suudi Arabistan Mısır ve Sudan ile barış müzakereleri için temas aradığını bildirdi. Dergi İsrail ile gizli olarak devamlı münasebet halinde bulunan Fas'ın aracı rolünü oynadığını bildiriyordu.

Başbakan Begin Ağustos ayında Romanya'yı ziyaret ettiğinde Romenler kendisine Enver Sedat'ın bir çözüm için arzulu olduğunu söyleyince Begin de Romenlere bütün meselelerin müzakeresinde esnek bir tutum alacağını bildirince bu haber hemen Kahire'ye uçurulmuştu. Böyle bir atmosferdedir ki Enver Sedat 9 Kasım 1977 günü Halk Meclisi'nde yaptığı konuşmada barış konusundaki kararlılığını açıkla***** barış için en büyük engelin psikolojik engel olduğunu bunu kırmak gerektiğini ve gerekirse kendisinin İsrail'e gitmeye hazır olduğunu gerekirse dünyanın dibine kadar gidebileceğini bildirdi. Begin Sedat'ın bu konuşmasını ve teklifini cevapsız bırakmadı ve Enver Sedat'ı İsrail'e resmen davet etti. Enver Sedat ikinci bombasını patlatmıştı.

Enver Sedat 19-21 Kasım günlerinde İsrail'i ziyaret etti ve 20 Kasım günü Kudüs'te İsrail parlamentosunda bir konuşma yaptı. Enver Sedat konuşmasında şu noktaları vurguladı:

Mısır barış yapmaya kararlıdır fakat bu barış adalete dayanan bir barış olmalıdır.

Geçici bir anlaşma değil devamlı çözüm ve barış getirecek bir anlaşma gereklidir.

Bu barış yabancı toprakların işgaline dayanamaz. Dolayısıyla İsrail'in işgal ettiği topraklardan çekilmesi zaruridir.

Filistinlileri içine almayan bir barış mümkün değildir. Filistin meselesi Arap-israil meselesinin temel unsurudur. Bu sebeple Filistinliler kendi vatanlarına ve kendi devletine sahip olmalıdır.

Bölgedeki her devletin güvenlikli sınırlar ve barış içinde yaşaması hakkı kabul edilmelidir.

Buna karşılık Begin de yaptığı cevabi konuşmada Sedat kadar açık samimi ve heyecanlı olmamakla beraber 14 Mayıs 1948'deki Bağımsızlık Deklarasyonunda bütün komşu ülkelere barış ve iyi komşuluk elini uzattıklarını karşılıklı yardım ve işbirliği teklif ettiklerini hatırlatarak bugün de aynı şeyi istediklerini bunun için de barışın ilk adımı olarak savaş durumuna son verilmesi gerektiğini İsrail'in o günkü topraklarda bir vatana sahip olma hakkının bulunduğunu belirtti ve sonunda da her şeyi herkesle müzakereye hazır olduklarını ifade etti. Bu suretle İsrail ile Mısır arasında bir diyalog başlamış oluyordu. Fakat bu diyalog Arap ülkelerinde tepki ile karşılandı.

Bilhassa Suriye Libya Irak ve FKÖ Sedat'ın Kudüs ziyaretine büyük tepki gösterdiler. Buna karşılık Ürdün Suudi Arabistan ve Sudan daha mutedil bir tutum aldılar. İsrail-Mısır diyalogu başlamakla beraber kolay gelişemedi. 25-26 Aralık 1977'de Begin Mısır'ı ziyaret ederek İsmailiye'de Enver Sedat ile görüşmelerde bulundu. Bu görüşmelerde taraflar barış görüşmelerini yürütmek ve bilhassa toprak meselelerini müzakere etmek üzere yüksek seviyede askeri komiteler kurdular. Bu komiteler kah Kahire'de kah Kudüs'te toplantılar yaptılar. Bunlardan bir netice çıkmadı.

Onun üzerine Amerika araya girdi ve tarafları uzlaştırmaya çalıştı. Bu da mümkün olmadığı gibi İsrail'in Batı 350eria'da yeni yahudi yerleşim merkezleri kurmaya başlaması hem Mısır ve hem de Amerika ile münasebetlerini bozdu. Amerika yeni yahudi yerleşim merkezlerinin kurulmasını "barış için bir engel" saydı.

Bu arada Amerika'nın Mısır ve Suudi Arabistan'a F-5 savaş uçaklarını satmaya karar vermesi İsrail-Amerikan münasebetlerini daha bozdu. 1978 Ağustosunda İsrail'in bir yandan Amerika bir yandan da Mısır ile münasebetleri iyice tatsız bir hale gelmiş ve barışa giden yol tıkanmış gibi görünüyordu. Bu sebeple Amerika tekrar inisyatifi ele aldı ve Enver Sedat ile Begin'i Washington yakınlarındaki Camp David'de müzakere masasına oturtmaya muvaffak oldu.

Bu müzakerelere Başkan Jimmy Carter da aktif olarak katıldı. Camp David görüşmeleri 5-17 Eylül 1978'de yapıldı ve 17 Eylülde Mısır İsrail ve Amerika arasında Camp David Anlaşmaları imzalandı. Amerika bu anlaşmaları "tanık" olarak imzalamaktaydı. Camp David Anlaşmaları iki tane çerçeve anlaşmadan meydana gelmektedir. Bu iki çerçeve anlaşmadan biri Orta Doğu barışının esaslarını çizmekte olup Batı 350eria ile Gazze ve Filistin meselesini ele almaktadır. Diğeri ise İsrail ile Mısır arasındaki barışın esaslarını çizmekte yani Sina Yarımadası'na ait bulunmaktadır.

Önce şunu belirtelim ki Camp David anlaşmalarının iki hususiyeti vardır. Birincisi bu anlaşmaların hükümlerinin tatbikinde ve bu anlaşmaların gerektirdiği bütün müzakerelerde Ürdün de bir taraf olarak kabul edilmekteydi. İkincisi bu anlaşmalar B.M. Güvenlik Konseyi'nin 1967'deki 242 sayılı kararı ile 1973'deki 338 sayılı kararını da prensip olarak alıyordu. Batı 350eria ve Gazze yani Filistin meselesi ile ilgili anlaşmaya göre bu iki toprakta Filistinlilere muhtariyet verilecekti. Yani kendi işlerini kendileri idare edeceklerdi. Bu muhtariyetin şekil ve mahiyeti İsrail Mısır ve Ürdün arasında yapılacak görüşmelerle tespit edilecekti.

Beş yıllık bir geçici devreyi kaplayacak olan bu muhtariyet döneminde İsrail bu iki toprakta kendi güvenliğini de sarsmayacak şekilde asker miktarını asgariye indirecekti. Beş yıllık muhtariyet döneminin üçüncü yılından itibaren İsrail Mısır Ürdün ve Filistin muhtariyet idaresinin temsilcileri arasında Batı 350eria ve Gazze'nin nihai statüsünü tespit edecek bir anlaşma için müzakereler yapılacaktı.

Bu anlaşma Filistin halkının "meşru hakları" ile "adil istekleri"ni tanıyacaktı. Ayrıca yine bu dönemde İsrail ile Ürdün arasında barış müzakereleri ve İsrail'ini güvenliğini sağlayacak düzenlemeler de yapılacaktı. İsrail-Mısır barışına ait çerçeve anlaşma ise üç ay içinde İsrail ile Mısır arasında bir barış anlaşmasının imzası ile İsrail'in barış antlaşmasının imzasından itibaren iki-üç yıl içinde Sina'dan tamamen çekilmesini öngörmekteydi.

Bununla beraber İsrail-Mısır barışının üç ay içinde imzalanması mümkün olamadı. Bunda iki sebep rol oynamış görünüyor. Biri Begin'in Camp David anlaşmalarını tatbikte yeteri kadar iyi niyetle davranmamakta olmasıydı. Batı 350eria'da yeni Yahudi yerleşim merkezleri kurulması bunun başında geliyordu. İkincisi ise İsrail ile Mısır arasında bir uzlaşma sağlama endişesi ile metinlerin açık ve seçik bir şekilde yazılmayıp bir çok ifadelerin müphem kalmasıydı. Bu arada Kudüs meselesine hiç değinilmemişti. Çünkü iki tarafın bu konudaki görüşlerini uzlaştırmak mümkün olmayınca bu meseleye hiç temas edilmemesi tercih edilmişti. Kudüs meselesi daha aşağıda temas edeceğimiz üzere daha sonra İsrail ile Mısır arasında ve Filistin muhtariyeti meselesinde büyük görüş ayrılığına sebep olacaktır.